HÜZÜN

"kızıma yardım edin nefes almıyor nolur "
Ben bu sahneyi defalarca yaşamıştım ama hala ilk gün yaşadığım korkuyu tüm bedenimde hissediyordum.kalbimdeki acı büyüyerek artıyordu .kızı mi kucağımdan alıp müşahede odasına aldılar. Bende dışarı da ayaklarım kan içinde, yine viran ve bitap bir halde yerde oturmuş allah'a dua ediyorum.göz yaşlarim yanaklarimi üşütürken ,yine içimdeki küçük kizin çırpınışları ile kendime geliyorum.
"Anne bende burdayım "der gibi...

sessiz bir bekleyiş aldı beni .adeta dünyaya gözleri mi kapamak istiyordum o an ..yavrum içeride can çekişirken hiç bir şey yapamamak,delirecek gibi olmuştum. Kulaklarımı sağır eden bir uğultu,etraf dahada karardı nedense,içimde ılık ılık hissettiren bir his vardı. Canımın vücudumdan yavaş yavaş çekilmesiyle, vücudum buz gibi kolidorlarla buluştu.
"Hocam kadın bayıldı hamile hocam bakarmisiniz ,bir sedye getirin!!"
Beli belirsiz araladığım gözlerimde beyaz kıyafetleriyle üç beş insan etrafımda..yine o uğultu..sesler kulağıma geliyor ama cevap verecek gücüm kalmamış gibi.nekadar bu halde kaldım bilmiyorum uyandığımda bir odada ve serum vardı kolunda.yasadigim bu korkular artık ağır gelmeye başlamış,vücudum savaşmayı bırakmak istiyordu sanırım. Kapı açıldı,güler yüzüyle çıtı pıtı bir hemşire..
"Uyandinmi küçük anne ?korkuttun bizi"
Her hikaye bir hüzün.. ilk bölümlerde sıkılabilirsiniz .sabredin bolumler ilerledikce kendinizden bir parca bulacaginiza eminim ..
Şimdiden iyi okumalar ilk çalışmam olduğu için yorumlarinizi bekliyorum..