เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ ไม่เคยสนใจมนุษย์ที่ถูกนำมาประมูลตามราคากลิ่นเลือดมาก่อน จนกระทั่งผ้าคลุมกรงถูกเปิดออก เผยให้เห็นสินค้าชิ้นสุดท้าย และกลิ่นหอมระเรื่อที่ลอยออกมา มันไม่ใช่กลิ่นทีชวนน้ำลายสอที่สุด ไม่ใช่กลิ่นที่ทำให้เขี้ยวของเขางอกยาวอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่ใช่กลิ่นเลือดที่น่าดื่มที่สุดเท่าที่เกลเลิร์ตเคยได้กลิ่นมา ไม่เลย กลิ่นที่ได้ดมเป็นกลิ่นหอมของเลือดบริสุทธิ์ เหมือนดอกไม้แรกแย้ม ไม่ใช่ทุ่งดอกไม้ที่บานสะพรั่ง แต่เป็นดอกไม้หายากที่ซ่อนเร้นกายอยู่ใต้แมกไม้และดงเถาวัลย์ของป่าต้องห้าม แต่มันเป็นกลิ่นที่ทำให้เขาอยากครอบครองที่สุด