𝐈𝐧 𝐩𝐞𝐫𝐞𝐬𝐮𝐢𝐭 𝐨𝐟 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐢𝐧𝐞𝐬𝐬//𝐌𝐢𝐧𝐬𝐮𝐧𝐠
||„Wiesz, chciałabym przeżyć jakąś przygodę... Nie siedzieć monotonnie w szkole i w kwiaciarni... Chciałabym poczuć jak wiatr przeczesuje moje włosy, biegać po plaży całkiem nagi, oglądać gwiazdy pod gołym niebem, tańczyć w deszczu...po prostu czuć się żywy..."||
{•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•}
Jisung żyje ostrożnie. Dni odmierzają mu zapachy kwiatów i godziny zajęć na uczelni. Rano herbata, wieczorem cisza. Praca - szkoła - powrót. Świat, który zna, jest bezpieczny, ale coraz częściej zdaje się zbyt cichy, zbyt mały. Czasem, kiedy zamyka kwiaciarnię, ma wrażenie, że coś go omija. Coś ważnego. Coś, co mogłoby być początkiem.
Minho zaczyna przychodzić w każdy czwartek. Zawsze prosi o jedną czerwoną różę. Za każdym razem, gdy pyta po co mu one słyszy tylko "do dekoracji", a następnie ten uśmiech.
Jisung zaczyna je zbierać, a Minho zawsze wraca - przynosi ten sam kwiat, zwiędnięty. Umilkły. Przy czym potrafi przestać myśleć - po co komuś martwe kwiaty? I dlaczego to wszystko zaczyna coś w nim budzić?
Z każdym kolejnym spotkaniem, między nimi dzieje się coś, czego żaden z nich nie nazywa. Słowa są ostrożne, spojrzenia dłuższe niż powinny. I choć Minho niewiele mówi, jego milczenie niesie więcej niż niejeden wiersz.
To historia o tym, jak trudno przyznać się do samotności i życia w okrutnym społeczeństwie. O czułości, która nie krzyczy, a raczej drży gdzieś na końcu zdania. I o miłości, która być może przyszła za późno - albo dokładnie wtedy, kiedy miała.
{•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•}
•°TW°•
-sceny intymne
-problemy społeczne
-trudne tematy
-związki homoseksualne
Zaznaczam, że książka jest pisana tylko w celach rozwojowych i rozrywkowyc
