"Neden böyle yapıyorsun Güneş? Neden sana yardım etmeme izin vermiyorsun? Neden uçman için kırık kanadın olmama izin vermiyorsun?" Ona dolu gözlerle bakıyordum. Onu böyle görmek çok garipti. Kelimeler boğazıma düğümlemiyordu sanki. Ona bakıp derin nefes aldım. "Benden keşkelerle dolu bir hayatın ortasında yaşama tutunmamı istiyorlar. Siz hiç ateşi tuttunuz mu ? Benden cehennemi tutmamı bekliyorsunuz. Ya da hiç iyi ki diyebileceğim tek bir şeyim bile yokken neden, neye tutunayım ben?" Sadece sessizlik kapladı o anı. Kocaman bir sessizlik. Hazır mısınız tüm duyguları bir arada toplayan bir hikayeye girmeye? Bu, Kanatsız kelebeğin hikayesi... Ya da uçmayı isteyen kelebeğin hikayesi.mi demeliydim?