In The Nature Of Daylight

صدا های توی سرش شدت میگیرند. تا کجا میخواهد مقاومت کند؟ تا کجا میتواند؟ تا کی؟
گاهی اوقات نمی شود در برابر بادی که مغرورانه می وزد؛ ایستاد.
گاهی اوقات نمی شود همراه با نفسی که فرو می رود؛ همه چیز را به دستان فراموشی سپرد.
گاهی.......گاهی انسان پیوند خورده با لحظه ای نامعلوم از زمان.
لحظه ای که زیر آوار بی امان خاطرات از یاد رفته تا زمانی که دوباره دست پیر سرنوشت او را به میدان نبرد ذهن فرا میخواند.....
و حالا دیلن تا کی میتواند از دست تقدیر فرار کند؟
تا کی میتواند وجودش را انکار کند؟
وجود برادری که مرده بود اما حالا دوباره به زندگی برگشته؛ اما اینبار با کالبدی جدید.
کالبدی غریبه اما قریب به بدن دیلن.