İş yerinde tanışan iki kadının hikayesi...

Acı sadece fiziksel midir? İnsanın ruhu acımaz mı? Daha 20 yaşında biri anne olmak için çok genç değil miydi? Ya da sevmediği biriyle evlendirilmek için... Nerden bilebilirdi ki, nefret ederek evlendiği adamın bir ömre bedel olacağını? Veya nerden bilebilirdi ki dünyalar tatlısı evlatları olacağını... BAŞLANGIÇ: 24/08/2020 BİTİŞ: 1/02/2021 •••••• Herkes birbirine sarıldıktan sonra Demir, kadife siyah bir kutu çıkarıp bana gösterdi. Yaaa bu kolyede bizim isimlerimiz yazıyordu Saçlarımı kaldırıp kolyemi taktı "seni çok seviyorum güzel kadın "seni çok seviyorum altın kalpli adam" •••••• Kitap, şahsıma aittir çalınma veya alıntı gibi bir durumda her türlü yasal işlem başlatılacaktır! (KİTAPTA KADINLARIMIZIN GÜÇLÜ OLDUĞU BİR KURGU VARDIR, ÖN YARGILI OLMAYINIZ!)

Kadın adamın kalbine kuma gittiğini bile bile sevmişti. Bu kuma kitabı değildir. Burada ki kuma kelimesi adamın kalbi vatan aşkıyla doluyken bir kadına aşık almasını konu alıyor. " burası benim evim. Sen benim yurdumsun. Kaybetmemek için kan döküp, kanımın dökülmesine razı geleceğim kişisin. Kokun var ya yağmurdan sonra etrafı saran toprak kokusu gibi her karışın benim Vatanım. Düşmanın el sürmesine izin vermeyeceğim bayrağımsın. Seni seviyorum huzur kokulum. "

Yanından geçip gitmek için hareket etmek istediğimde, " ben seninle evcilik oyunu oynamıyorum Rüveyda." Deyip bileğimi sertçe tuttu." Sana zorla dokunmam ama bir gün kendi isteğinle bana geleceksin." Sinirden güldüm." Bu asla olmayacak." "Olacak." Dedi kendinden emin bir tavırla." Bir gün bu evde sadece senin inlemelerin yankılanacak." Kaşlarımı çattım." Bırak kolumu." "Niye?" Sorarcasına tek kaşını kaldırdı." Duydukların hoşuna gitmedi mi?" "Sus artık Cihangir." Deyip bileğimi çekiştirmeye çalıştım." Seni duymak ya da dinlemek istemiyorum." Cihangir tuttuğu bileğimi sertçe kendine doğru çektiğinde ona doğru itildim ve başım göğsüne büyük bir hızla çarptı. Nefes nefese kalmış bir şekilde durduğumda ise, " Seni sevdiğimi yedi aleme duyurdum da bir sana sesimi duyuramadım." Dedi boğuk bir sesle." Ama pes etmeyeceğim Rüveyda. Sen bana kurumuş bir cennet olsan da ben yine suyu senin gözlerinde aramaktan vazgeçmeyeceğim."

Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :) "Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu. "Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun." Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi. Başlangıç: 12 Haziran 2022

Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmiş, zeki, atarlı, biraz ağzı bozuk lakin yufka yürekli bir kızdır Ahu Tomris Karayel. Bir gün ansızın yetimhaneye gelen oldukça varlıklı insanların, Tomris'in biyolojik ailesi olduklarını iddia etmesiyle birlikte işler asla eskisi gibi olmaz. Bu hikayede ezilen, korkan, ürkek kız yok. Bu hikayede cesur, lafını esirgemeyen, zeki kız var. Bu hikayede Tomris'i yaralarından vuran insanlar var. Bu hikayede vicdanları körelmiş insanlar var. Bu hikayede Tomris' in bir de biyolojik ailesinin karşısında verdiği mücadele var. *Karıştırılan bebekler klasiğinden bir tık farklısı* Not: Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalıntı veya kopyalanması durumda hukuki işlem başlatılacaktır. İnstagram hesabım: _erzurumluniloyaa_

On yedinci yaşımda tanımıştım onu. Arabasının arka koltuğunda öylece oturup yol boyu onu izlerken. Yirmi dördüncü yaşımda tekrar tanıştım onunla. Beni terk edip gidişini izlerken. Kader oyunlarını bitirmemiş olmalıydı ki benim için aşkıyla savaş verdiğinde yine tanıştım onunla ve size yemin edebilirim ki bu tanışmaların en güzeliydi.

Üzülmeyeceğim. Beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Ben annem ve babamın kızıyım. Çok güçlüyüm ben. Babam için güçlü duracağım. Kendim için güçlü duracağım. Ben Behice Çevik. Bu dünyada sadece ben ve Rabbim var. Annemi seviyorum. Babamı seviyorum. Dedelerimi, anneannemi, babaannemi seviyorum. Çok- "Günaydın." Duyduğum sesle gözlerimi aralayıp başımı kaldırdım. "Seviyorum. Hı?" Kocaman açtığı kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Sertçe yutkundum. Aklıma gelenle yanaklarım ısınırken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. İfadesi yumuşadı ve gülerek başını çevirdi. Ben hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. Ne oldu bana? "Ben... Yani sen yanlış anladın. İçimden konuşuyordum ben." dedim telaşla. Biraz daha gülüp ciddi hâle büründü. Ben gülmüyorum ama. Utandığımın farkında değil mi? "Tamam anladım ben. Sadece... Yani garip bir olay yaşadım. Şoka girince öyle gülmüş bulundum. Beni sevmediğini biliyorum yani bana söylemediğini..." "Hayır." diye itiraz ettim. Kaşlarını hafifçe çattı. Ne diyecektim ben? "Yani durup dururken niye sevmeyim ki seni. Yani bir kötülüğün olmadı bana. Sevmiyorum derken yani sanki nefret ediyormuş gibi değil." Yüzünde beliren gülümseme ile başını eğdi. Yine mi gülüyor? Ne dedim ki şimdi ben? Stres oldum ben. "Hem neden sevecekmişim ki seni? Daha dün gördüm." Kapıyı açıp girdim sınıfa. Sınıftaki gözler bana döndüğünde omuzlarımı dikleştirip kısa nefes çektim içime. Aynen böyle devam et Behice. 🕊️ Cennet adlı kitaptaki Behice karakterinin hikayesidir.

İrem hayatında hiç olmadığı kadar mutlu ve hayatında hiç olmadığı kadar yorgun. O çok sevdiği yıldızlar elini uzatsa tutacak kadar yakında ama onlara dokunmaya mecali yok. Ve bir el hiç ummadığı anda gelip tüm yıldızları onun kucağına koyuyor. "Burdayım" diyor. Eli kalbinin üstünde "Burdasın"... ~ ~ ~ "Çok utangaçsın sana bakınca aklıma küstüm çiçekleri geliyor. Ama seni farklı kılan da bu." "Ben" dedim sesim titriyordu. "Sen" dedi "Eğer ben Özdemir Asaf olsaydım Lavinia'm olurdun ama basit bir edebiyat öğrencisinin Küstüm Çiçeği olur musun?" Zaman durdu. Ben durdum. Kalbim onu gördüğü andan itibaren atmayı bırakmıştı zaten. Ve ben o gün sevilmenin ne kadar güzel hissettirdiğini anladım. Hayatıma giren hayatım olan yabancıyla...

Asker, mahalle kurgusudur. "Savaşmaya alışkınım ve acı benim daimi yoldaşım ama seni beklemek çok acımasız ve zor bir iş."