SERSERİ

🔯NEFRETLE DOĞAN,İNTİKAM ATEŞİYLE FİLİZLENEN AY VE GECE'NİN HİKAYESİ...🔯

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

"Sen bana ne yaptın...Söyle!"

Adeta çılgına dönen bedenim ruhunu kanatsız bir kuşa emanet etmesi gibi bir umutla uçmasını ve hayat bulmasını beklerken bende bir umut Yağız'a diktim öfkeli bakışlarımı.
Aramızda kalan son nefeslik alanı sonlandırmak adına bir iki adım daha yaklaştı bana. Sanki nefeslerimiz birbirine muhtaç olmayı seneler önce öngörmüş ve bize yaşlı bir ihtiyardan farksız olan yorgun bedeni bahşetmişti.

"Ben mi sana ne yaptım?"

Alaycı konuşmasını noktalamadan iki eliylede kendini göstererek sözlerine devam etti.

"Asıl sen bana ne yaptın söyle...Mira Karahan!" Adımın kırmızımsı dudaklarından çıkışı konsantremi bozarken bir müddet dudaklarında takılı kalınca ne diyeceğimi kestiremiyordum.Cevap vermeyen aciz ve güçsüz bedenimi güçlü ellerine alarak fütursuzca omuzlarımdan sarsmaya başladı.

"Sen...sen beni mahfettin! Sikik hayatımı daha çok siktin sen!"

Göz pınarlarım sesin fazla gürültülü olarak bana ulaşmasına dayanamazken tek bir söz söyleyemiyordum.Galibiyet beklerken mağlubiyetle tetiği kendime çekmiş gibiydim. Yağız cevap vermeden ağlayışıma sinirlenerek daha çok dibime girdi.

"B-ben... seni çok sevdim.Ailemi böyle sevmemiştim ulan!"

O an sadece düşünmeden ortaya atlayarak cevap vermiş,Tek taraflı can yakmamıştım...Yağız'ın kalbi ateş olurken benimki de kül oluvermişti.Bu sözler, "Yağız sen aileni sevmezsin ki..." den başka bir şey değildi.

Yağız tekrar eden unutkanlığının farkına vararak çatık olan kaşlarını mümkünmüş gibi daha çok çatmaya başladı.Ve büyükçe yutkunarak buruk sözleri kalbimi nişan aldı.

"Ne?Ailemi sevmem mi,neden?"