Dövüş Kulübü
  • Reads 466,009
  • Votes 22,091
  • Parts 21
  • Reads 466,009
  • Votes 22,091
  • Parts 21
Complete, First published Jun 02, 2014
"Bir randevumuz var sanıyordum"
Zack Bressler!
Dylan, gözlerini açtı. "Kabul ettiğimi hatırlamıyorum" dedi sert bir sesle. "Sen bana sadece emrivaki yaptın."
Zack, cıkcıkladı. "Dylan" dedi kınar bir sesle. "Sana bir tavsiyem var benim sevgili müstakbel sevgilim" dedi. Sesindeki alay fark ediliyordu. Gazeteleri okuduğu belliydi. "Eğer hemen buraya gelmezsen adam gönderir seni zorla getirtirim. İnan bana, buraya gelmek dışında bir seçeneğin yok."
Telefon kapandı. Dylan, gözlerini kırpıştırarak telefona baktı ve ardından ayağa kalktı. Banyoya doğru giderken bir an durdu. Gazeteler hala sehpanın üstünde duruyordu.
'BÜYÜK DÖVÜŞÇÜNÜN GAZETECİ SEVGİLİSİ' diyordu manşetlerden birinde. Bir diğerinde ise 'ESKİ DÖVÜŞÇÜNÜN GİZEMLİ GAZETECİ SEVGİLİSİ!' diye bahsediyordu.
All Rights Reserved
Sign up to add Dövüş Kulübü to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
DEHŞET: YAKALANMAYAN SUÇLULAR by okurdeliyazar
7 parts Ongoing
Yayınlanan Tarih: 30.03.2023 "Bu ülke senin ülken, emret yerine getirilsin. İtaatler sana karşı yapılsın, senin kuralların geçerli kılınacak. Kendine yeni bir dünya kur güzelim, burası senin cennetin..." Artık her şey güzelleşecekti, bunu hissediyordum. "Cennetini kendine göre şekillendir, her şey senin istediğin gibi olacak!" dedi. Ona karşı kırgınlığımın böyle geçeceğini sanıyordu, "söz verdiğin gibi..." dedim. "Söz verdiğim gibi... Dünyayı önüne serdim, dünyamı sana verdim... Emret yerine getirilsin her şey!" Dedi. Sahnenin ortasında, onlarca insanların gördüğü gözler bizim bulunduğumuz konuma aitti. Düşler ülkesinde yaşanan şeyler son bulmuştu. O bana gerçek bir dünya kurmuştu, beni içine almıştı, başroldüm... Başrolüydüm... Gözlerinin en derinine bakmama izin veriyordu. Gözlerimin en derinine bakmasına izin veriyordum, biz o derinlikte boğuluyorduk... Boğuluyorduk ve onlarca insan bize yardım edemiyordu, biz yanıyorduk! Biz bitiyorduk ve elimizden hiçbir şey gelmiyordu! Bir adım daha atmıştı bana, aramızdaki mesafe kapanmıştı. Nerede olduğumuz umurumda değildi, hislerime kulak astım. Biz kendimizce bir savaş başlatmıştık, onlarca kaybedişimizin sonunda armağan edilmişti kazanmak. Savaş son bulmuştu ama bizim iç savaşımız başlamıştı... Dokunmadan dayanamayan ellerim boynuna doğru yol aldı, bir yılan gibi sardı kollarım. Kaçmasına izin veremezdim, kaçmak isteyen de yoktu. Öyle şevkle, öyle tutkuyla bakıyordu ki mavileri... Bir an nefes alamadığımı ve öldüğümü sandım ama ölmemiştim, onun mavi derinliklerinde boğulmak ölmek değildi, ölmek isterken yaşamayı seçmekti... DEHŞET: YAKALANMAYAN SUÇLULAR SİZLERLE... Tamamen kurgudan ibarettir!
You may also like
Slide 1 of 10
DEHŞET: YAKALANMAYAN SUÇLULAR cover
The Vision (Görüş) cover
Baran Ağa cover
sana gelesim var || texting cover
GÜNAHA DAVET ( +24 ) cover
EyFet:İlk adım cover
SEVDA KONMUŞ DALLARIMA  cover
Erkek Koleji 2 cover
Bir Bebek Özleminde cover
KARAKUŞ - 1 "MERCAN" cover

DEHŞET: YAKALANMAYAN SUÇLULAR

7 parts Ongoing

Yayınlanan Tarih: 30.03.2023 "Bu ülke senin ülken, emret yerine getirilsin. İtaatler sana karşı yapılsın, senin kuralların geçerli kılınacak. Kendine yeni bir dünya kur güzelim, burası senin cennetin..." Artık her şey güzelleşecekti, bunu hissediyordum. "Cennetini kendine göre şekillendir, her şey senin istediğin gibi olacak!" dedi. Ona karşı kırgınlığımın böyle geçeceğini sanıyordu, "söz verdiğin gibi..." dedim. "Söz verdiğim gibi... Dünyayı önüne serdim, dünyamı sana verdim... Emret yerine getirilsin her şey!" Dedi. Sahnenin ortasında, onlarca insanların gördüğü gözler bizim bulunduğumuz konuma aitti. Düşler ülkesinde yaşanan şeyler son bulmuştu. O bana gerçek bir dünya kurmuştu, beni içine almıştı, başroldüm... Başrolüydüm... Gözlerinin en derinine bakmama izin veriyordu. Gözlerimin en derinine bakmasına izin veriyordum, biz o derinlikte boğuluyorduk... Boğuluyorduk ve onlarca insan bize yardım edemiyordu, biz yanıyorduk! Biz bitiyorduk ve elimizden hiçbir şey gelmiyordu! Bir adım daha atmıştı bana, aramızdaki mesafe kapanmıştı. Nerede olduğumuz umurumda değildi, hislerime kulak astım. Biz kendimizce bir savaş başlatmıştık, onlarca kaybedişimizin sonunda armağan edilmişti kazanmak. Savaş son bulmuştu ama bizim iç savaşımız başlamıştı... Dokunmadan dayanamayan ellerim boynuna doğru yol aldı, bir yılan gibi sardı kollarım. Kaçmasına izin veremezdim, kaçmak isteyen de yoktu. Öyle şevkle, öyle tutkuyla bakıyordu ki mavileri... Bir an nefes alamadığımı ve öldüğümü sandım ama ölmemiştim, onun mavi derinliklerinde boğulmak ölmek değildi, ölmek isterken yaşamayı seçmekti... DEHŞET: YAKALANMAYAN SUÇLULAR SİZLERLE... Tamamen kurgudan ibarettir!