Hunter ziet de mysterieuze Maan altijd in een schriftje krabbelen. Het liefst wilt hij gewoon één bladzijde lezen, maar hij en zij zijn te verschillend. Maan is stil, bescheiden en lief. Hij is druk, denkt niet na over zijn acties, is brutaal en absoluut geen lieverdje. Bij elk meisje had hij het schrift uit haar handen gerukt, maar zij is anders. Zij doet iets met hem, ook al hebben ze nog nooit een woord met elkaar gesproken. Wanneer ze het schrift laat liggen op een tafel, kan Hunter het niet laten en bekijkt het schrift. Tot zijn schrik zijn het niet alleen maar mooie tekeningen en lieve tekstjes, maar ook een lijst. Een lijst met tien redenen waarom ze zelfmoord zou plegen en één reden waarom niet.