Selena:
Evliliği hep iki aşık arasında düşünmüştüm. Ona aşık olabilir miydim? Evli olanların aşık olması illa gerekli miydi? Aileme göre gerekli değildi. Aşk sonradan da olabilirdi. Önemli olan duyulan saydıydı. Onları mutlu etmek için bütün aşk hayatımı tehlikeye mi atıyordum? Yoksa ben gerçekten aşık mı oluyordum?
Zayn:
Evliliği hep iki aşık arasında düşünmüştüm. Sevdiğim kadın ve ben. Hayalimi mi yaşıyordum? Yoksa onları çoktan kağıda yazıp gemi yapmış ve okyanusa mı bırakmıştım? Kız güzeldi. Ama sanki biraz fazla inatçıydı. Ailemi mutlu etmeliydim. Bu yüzden buna katlanıyordum. Nerden bilebilirdim ki birden beni değiştireceğini? Hayatımın ortasına dalıp her şeyi güzelleştireceğini..?
Yazar:
Birbirlerinden nefret eden iki genç. Verilmiş büyük bir söz. Büyük babalarından kalan bir yemin. Evlilik zorunlu. Ailelerini mutlu etmek zorunlu. Aşk zorunlu. Peki ya aşk zorlamaya gelir mi? Ya aşkı zorlayıp da ellerinden kaçırırlarsa? Ya birbirlerini sonsuza kadar mutsuz ederlerse? Ya nefretleri yanmaya yüz tutmuş bir aşk kıvılcımını söndürürse? Koyu karanlıkta ışığa muhtaç yaşayabilirler mi? Aşk buna değer midir…?