Smile

''O günü dün gibi hatırlıyordum.Geçen seneydi.Herelde Mart ayı falan.Neyse annemin gösterisi vardı.İlk defa sahnede şarkı söyleyecekti.Ve benimde gelmemi istemişti.Bende onu kıramadım.Çünkü müziği çok seviyordum.Hele şarkıyı söyleyen annemse iş değişirdi.Babama güle güle dedikten sonra dışarı çıktık..Annem arabayı açtı, bindi.Bende en öne annemin yanına oturmuştum.Gösteriyi öyle çok merak ediyordum ki!Annem motoru çalıştırdı,ve yol almaya başladık.İşte gidiyoruuuuuuuz!Diye bağırdım bir an.Annem sakin olmamı söyledi.Ve birden güldüm.Bir ses gelmişti.Annemin telefonuna mesaj gelmiş.Bana sana diyorum ama şimdi geç kalacağız dedi,hızlanmaya başlamıştı.Bu durum hiçte hoşuma gitmemişti.Biz o hızla giderken önümüze süratle giden bir traktör çıktı ve....Gözlerimi açtığımda,etrafımda bir sürü polis ve ambulans vardı.Kaza yaptığımızı anlamıştım.Burada sıkışmıştım.Koltukla otomobilin önünün arasındaydım.Biraz bakındım.Sonra babamın arabasını gördüm.Herhalde bizi merak etmişti.Ama buradan çıkamıyordum.Önüme baktım sedye vardı ve annem üzerinde yatıyordu.Oradan bir sağlık görevlisi bir örtü getirdi.Ve annemin üzerini örttü.Herhalde üşümüştür diye düşündüm.Cam açıktı.Bağırdım baba babaaaaaaa!!Sonunda yanıma gelmişti.Hemen sağlık görevlilerini çağırdı ve beni buradan çıkardılar.Oh be dedim.Saçımı geriye atarken alnımın kanadığını fark ettim,ama belli etmedim.Babama annem nasıl diye sordum.Oda bana üzücü bir tavırla ''Kızım artık annen yok.'' dedi.O tek cümle beni boğmuştu sanki.Ağlamaya başladım,ve gerisini hatırlamıyorum zaten.Ondan sonrada müzikten nefret ettim işte.''