Ailemin bana yaptığı tek iyilik; beni bıraktıkları kocaman yurt kapısının önünde,beşiğimin içindeki küçük nottu.Onlar, bunu hayat felsefem edinmemi istiyorlardı. ''Bekle,acı biter'' Nedense geçmiyordu işte,ne kadar beklersem bekleyeyim; Acı bitmiyordu. Hergün o kadar büyüyordu ki beni öldürecek diye korkuyordum. Söylenilen gibi değildi;acı her zaman içimizde kalırdı.Hiçbir zaman geçmezdi. Hiçbir zaman.All Rights Reserved