OKULDAKİ ÇETE

Okulun en gözde çocuğu oydu.Herkes ona karşı ilgi gösterirken,ben ona karşı mesafeli ve ilgisizdim.Bu da beni etrafında olan kızlardan farklı kılıyordu.O ise bunu bahane ederek hep benle uğraşırdı.

Bende alta kalmazdım.Sonuçta çıt kırıldım kızlardan değildim .Aramızdaki bu rekabet zaman geçtikçe kızışıyor.Kızıştıkça birbirimimizi kırıyor,üzüyor ve acı veriyorduk.Bu duyguların bizi yakınlaştırdığını bilmeden.

O günde yine aynısı olmuştu kızmıştı bana.
Tabi bu benim lügatımda "Kıskançlık"
olarak geçiyordu.Fakat o bunu kabul etmiyordu.Bense kabullenmiş bana her güzel sözünde içimdeki kelebekler uçuşuyor ayaklarım yere değmiyordu.O gün yine aynısı olmuştu.Bana kızarken o kadar yakındı ki sinirinden fark etmiyordu.Ama benim fark etmem mümkün değildi.

Burnuma gelen ferah kokusu ciğerlerimi mahvediyordu.İçimdeki umut tohumlarını filizlendiriyor,ateşimi yükseltiyordu.Ateşti değil mi ismi?Ah!Evet!İsminin hakkını veriyordu.Çünkü o,nefesimi kesen en acımasız andı