Unutulmuş İzbe

İzbe unuttuğu çocuğa taktığı isimmiş.Öyle söylüyorlar..
En çok korktuğu şeydi iki insanın arasında kalmak.Korktuğu başına geldi.Ama en azından ona yol gösteren bir ailesi ve dostları vardı.Tabii onlar Nur'un unutulmuş kişisini saklamasaydı.Ya da karşıdan karşıya geçmeseydi...
İçinden seslendi düşmanına"Hey!Kader,oyun oynamanın sırasımı?"
Ellerimi saçıma daldırıp onları sinirle çektim.Kalbimin bu ihanetin altında onlara baktığım her saniye edildiğini hissediyordum.Bir süre dolan gözlerimle sırasıyla onları izledim.Bir yanım onlara hesap sormak bir yanım ise sadece susup olanlara boyun eğmek istiyordu.Sadece asıl soruyu sormalı ve cevabını almalıydım.
"Düşündüğünüz benim iyiliğim mi?Peki onların iyiliğini kim düşündü?"