Mafya kitabı.
(Tüm hakları saklıdır.)
-Bacaklarımdan tırmanan eli, belimi sararak kendine çekip bastırdı. Dudaklarımdan istemsiz bir inilti kaçarken, daha çok keyiflendi. "Yaralamayı sevdiğin kadar, yaralanmaktan da haz etmelisin öyleyse. Çünkü benimleyken, aksi olmayacak Mila. Buna alışsan, iyi edersin."-
Konusu;
Gözleri önünde anne ve babası öldürülen Almila Vera, kaderin acısını ruhunda taşıyacak. Acı karakterine bürünüp, onu hiçbir zaman olmak istemediği kişiye dönüştürecek.
Kafes dövüşleri ve çeşitli olaylarla, içindeki intikam ateşi günden güne artacak. Tanımadığı düşmanlarını her köşede umutla arayacak.
Kader ağına, Uraz Erzemoğlu'nu hapsedecek bu kez. Hiç ummadık şekilde karşılaşıp, ummadık şekilde bir başkaldırı yaşanacak. Büyük mafyanın oğlu, çiğnememesi gereken kuralları çiğneyecek belki de.
'Asla bir bütün olmaması gereken onlar.
'Birbirlerine mıknatıs gibi çekilecek olan onlar.
🕸...
Sevgi ve acı birbirlerine kenetlenmiş, birer yaradır.
Sızıların bitmediği yerde istenir en çok yara bandı.
Hayatının kederiyle giyinen kadın nihayetinde, hayatların sancılı eceli oldu.
Öleceğinden habersiz, kadınına dokundu adam. Sonu olmayan, kaçınılmaz bir ölüm baş gösterdi.
İki güçlü renge tutuldular.
Kırmızı; Birbirlerinin kanında boğuldular, katilden habersiz.
Siyah; Birbirlerinin keskin karanlığında tutuldu solukları.
'Adam, kadının tanrısal gülüşüne taptı.'
'Kadın, bir tanrı kadar acımasızca acıttı...'
...🗝
"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?"
Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...