"Deniz kenarında büyüyen mutsuz çocuk olmaz" der babam. Rızkını deniz verir bi kere, karnı aç olmaz. neşesini güneş, kum verir. Rüzgarla yaşamayı bilir; eğilir, bükülür, kırılmaz. Saçları savrulsa da gövdesi durmayı bilir. Yağmurda ıslanıp çamur olmuş kumlarda güzellikler olduğunu bilir. En güzel, en eğlenceli oyunları bilir, çoğu zaman oyuncağı bile olmadan; Oyunun ciddiye alınması gerektiğini de… Akşamları hava kararınca bi başka güzel olur deniz Tepedeki yıldızlardan, gemilerden, karşı kıyılardan gelen ışıklar Başka başka yaşamları düşündürür. Karanlıktan korkmaz deniz kenarında büyüyen çocuklar Karşıda yanıp sönen ışık, kim bilir kimin evidir.All Rights Reserved
1 part