არაფერს ვგრძნობ. ს აერთოდ არაფერს. მხოლოდ რაღაც უცნაური, აღუქმელი გრძნობა ედება ჩემს სულს. გრძნობა, რომელსაც სიყვარულს ვეძახი.
მიყვარს ადამიანი რომელიც წესით არ უნდა მიყვარდეს. ადამიანი, რომლის სახელიც კი უცნობია ჩემთვის. ყოველდღე ფანჯარასთან მდგარი ვაკვირდები მას. მისი სტილი. მისი მანერები. მისი ღიმილი. მისი სიარული. მისი ჩაცინება. ყველაფერი უბრალოდ მაგიჟებს. სიგიჟემდე მიყვარს მისი ლამაზი, ღრმა თვალები, ბავშვური აღნაგობა და პატარა თითები. მისი ფერადი თმები და საოცარი ჩაცმულობა. მინდა გავიქცე გარეთ, დავდგე მის წინ და ძლიერად, ძლიერად ჩავეხუტო. მაგრამ მე ამას ვერასდროს შევძლებ. ვერასდროს, რადგან ავად ვარ!