Tek başına olmaya alışmak kolay değil elbet. Ama tek başına olmak yalnız olmak değildir ya. Kendimiz var hem. En doğru, en sonsuz dost kendimiz olmaz mı? Biz her şeyi kendimizle yaşamıyor muyuz? Kendimizle üzülüp, mutlu olmuyor muyuz? Evet, evet. Bir kere kendimiz olmasa biz olmayız, olamayız ki. Peki ya kendimiz bir noktada yetmiyorsa artık. Birine ihtiyaç duyuyorsak kendimizden başka. Kim duymaz ki? Yükümüzün bir parçasını üstkenecek bir sırt kim istemez ki? ... Aylin işte tam bu noktaydı. Nasıl yaşayacağına karar veremiyordu. Hangi türlü onun için sağlıklıydı? Bilmiyordu. Tek başına olmaktan yorulduğu anda bu ritüelden onu çekip çıkartmak isteyen kişiyi o istemiyorsa ne yapmalıydı. Aslında... Çok da düşünmeye gerek yoktu. Kaderindekini yaşayacağına kendini alıştırmalıydı belki de.All Rights Reserved
1 part