BİR ASIR~ vefa ~

Tuğrul kitabı kapatmış, sırıtarak yavuzun selimle boğuşmasını seyretmek için bekliyordu.
yavuz burnundan soluyarak:
-Selim!
Demek beni yaseminimden ayırırsın,yetmedi benim onu aramamla alay edersin öyle mi yaktım çıranı...
kaç yoksa birdaha kaçan yerlerin sağlam kalırmı bilemem kaç,diye bağırırken kaçan selimi kovalamaya başladı.
selim odada kaçaçak yeri kalmayınca pencereyi açıp cama çıktı.
-yaklaşma gardaş şakam yok atlarım,desede bu blöfü yemeyen yavuz:
-ha gayret gardaş sen atlamasan da ben atacam zaten sıkıntı yok,diyerek üstüne yürümeye devam ediyordu.
Tuğrulsa büyük bir keyifl, onların bu komik hallerini fırsat bilerek telefonundan videoya çekiyordu.
Yavuzun Selimi tutmasına birkaç adım kalmıştı ki,selim pencerenin üst tarafından kollarıyla
asılarak:
-''AAA'' diye gırtlağı yırtılırcasına bağırarak bacaklarını yavuzun boynuna doladı ve iyice yavuzun boynunu sıkmaya başladı.
selimin ağırlığı birden üstüne binince sendelemeye başladı yavuz.
selim bir yandan bacaklarıyla yavuzun boynunu sıkıştırıyor bir yandan da kahkaha atıyordu.yavuzun sesiyse boğuk boğuk zor duyuluyordu:
-laan! selim bıraksana laan...
Tuğrul gülmekten gözünden yaşlar gelirken:
-ulan yavuz ben sana bu selimi bu kadar şımartma sonra tepene çıkar demedimmi?!
al çıktı işte kurtul kurtulabilirsen.
yavuz bacaklarını yere mıhlaştırarak kuvvetli kollarıyla selimi üstünden yere fırlattı.sonra selimin üstüne atlayıp sol kolunu sırtına doğru döndürüp çivilercesine bastırırken kendi sağ koluylada boynunu kavrayarak kurt kapanı hareketini yaptı.iyice sıktırırken:
- bir daha yapacanmı gardaş?
selim canı yanarken dahi gülerek:
-son nefesime kadar eveett,diyerek kahkahalarla gülmeye devam etti.