KUTUP

Yıllar önce bir safya kapandı, tertemiz bir sayfa.

Yeni bir sayfa açıldı kitabın tozlu yapraklarından; kırışmış, buruşmuş ve kaderlerin karalandığı bir sayfa.

O sayfa önce birkaç damla gözyaşı ve kanla süslendi.

Daha sonra ölümler ve hayalkırıklıklarıyla.

Birkaç gülüş soldu, birkaç hayal söndü ve en sonunda kitap yandı, kül oldu.

Deniz, küllerin mezarlığı oldu.

⚜

"Sen daima benim Çoban Yıldız'ım olarak kalacaksın."dedi son kez. Son kezler acıydı, son kezler kekremsiydi. Hiç sevmezdim son kezleri.

"Sen ise nefret ettiğim tek kişi olacaksın Yaşlı Ruhlu Adam."

Acımasızdım, farkındaydım.

"Nefret, gerçekleşmemiş sevginin göstergesidir Çoban Yıldızı."

Acımasızdı, farkındaydı.