SON FECİ ANKARA || YARI TEXTİNG
23 parts Ongoing "Hande Yenerle fotoğraf çektirmek istiyorum!" dediğimde Koray tekrar kolumdan tutarak beni sahnenin ortasına götürdü. Hande Yener bana dönerek şarkıyı söylemeye devam ettiğinde yerimde zıplayarak eşlik ettim.
"Kalbime dokun, aşk konuşalım."
Bir dakika, bir dakika.
Mikrofon benim elimdeydi.
"Yıkıla yıkıla gezip dolaşalım, eskiyi unut, gel barışalım."
Sahnede, mikrofon elimde Hande Yenere eşlik ederken beni izleyen arkadaşlarıma döndü bakışlarım.
Sarılarak, keyifle beni izleyen Buse ve Yağız çifti.
Yan yana alkışlayarak izleyen Alperen ve Pelin.
Kollarını önünde bağlamış, gülümseyerek bana bakan Savaş.
Elinde kamerayla yerinde zıplayarak beni çeken Aysu.
Etrafımda koşa koşa, bağıra bağıra, benimle dans ede ede şarkı söyleyen bir adet doğum günü çocuğu Koray.
Yani anlayacağınız, okulun 'en'leri tek bir arkadaş grubunda toplanmıştı ve kimse buna henüz hiç hazır değildi.
Ama olacaklardı!