ANAHTAR🔱

Görsel ikiz, Açılay, tükenmişti duyduğu şeyler karşısında. Ruhunun Öktem'in ayaklarının altında ezildiğini görebiliyordu. Bu duruma bir kere daha acı hıçkırığını bırakarak isyan etti. "Bana neden söylemedin? Neden benim kanımı gizlice kullandın?" Yaşlı gözlerini zehir yeşili gözlere kilitledi. Zaten her şey böyle başlamamış mıydı? O zehir yeşili gözlerin Açılay'ı zehirlemesine izin vermişti güzel kız.

Açılay Öktem'den vazgeçemezdi,Öktem'de Açılay'dan. Çoktan mühürleri güçlenmiş,bir demir gibi sert olmuştu. Sorun şuydu ki Açılay öğrendiği gerçeklerden sonra yakılıp yıkılmış gibiydi. "Eğer bunu yapmasaydım,hem sen ölürdün hem de ben." deyip devam etti Öktem. "Bu ordu senin sayende bizim için var. Bizi korumak için." Öktem diz çöküp yerde oturmuş ağlayan görsel ikizin ellerini hapsetti kendi avuçlarının içine. "Sen bir anahtardın ve bu anahtarı sadece ama sadece ben kullanabilirdim,kullandım da. Ben seni de senin sayende kurtardım,soyumu da."