DÜŞMÜŞLER

Küçük kız avını gözüne kestirmişti evet işte orda oturmuş karısının onu terk edip gittiği adama bakıyordu , aslında adam bunu her gün yapıyordu , her gün aynı saatte metroya gelip o adamı izliyordu , aklından geçenlerden, yapmak istediği şeyden çok korkuyordu bu yüzden bakmakla yetiniyordu.
Ve tabiki küçük kız bunu biliyordu. Avına yavaşça yaklaştı ve yanına oturdu gözünü avının üzerinden almıyordu , avı ise her gün takip ettiği adamdan.
Küçük kız koyu kahverengi uzun saçları ve kahkülüyle sipsiyah giyinmiş bir şekilde çok ürkütücü görünüyordu, ve oyun başladı kız avının kulağına yaklaştı;

" Yap şunu, neyi bekliyorsun " dedi küçük kız

" Neyi? " Adam şaşırmıştı bu kız nerden...

" Sen onu her gün burda bekliyorsun, ama hiçbir şey yapmıyorsun "

" Sende kimsin? "

" Sen acı çekmek zorunda değilsin , asıl o acı çekmeli , o herşeyi berbat etti , o karını sende çaldı, o onunla çok mutlu , ya sen, sen acı çekiyorsun "

Küçük kız elini adamın elinin üstüne koydu, adamın aklı zaten karışıktı ve küçük kız onu manipüle ediyordu;

" ŞUAN EN UYGUN ZAMAN, YAP ŞUNU! "

Adam küçük kıza dönüp baktı evet oyuna gelmişti, ama o bunu bilmiyordu bir güç onu bunu yapmaya zorluyordu. Metro yaklaşıyordu, adam hemen ayaklandı ve her gün takip ettiği kişiye doğru hızla ilerledi ve sonra onu hiç acımadan metronun önüne itti..
Küçük kız ise herşeyi soğukkanlılıkla izliyordu insanların çığlıkları onu zerre etkilemiyordu...