"Teşekkür ederim." dediğimde "Ne için?" diye sordu. "Seni buraya bıraktığım için mi, ne olduğunu sormadığım için mi?" Hafif sırıtarak "Her ikisi de." dedim ve kapıyı açtım. İndikten sonra kapıyı kapatacaktım ki "Unutmadan şunu söyleyeyim prenses, bu iyi halim sadece bugünlük. Umarım tadını çıkarmışsındır. Son iyiliğimi de yapayım, yarın okula üniformayla gelme. Hem kendini hem de okulumu rezil duruma düşürüyorsun." dediğinde kızgınlık ve utanç karışımıyla hızla kapıyı kapattım ve eve doğru yürüdüm. Arkamdan gülerek beni izlediğini bilmeden sinirle eve girdim. Bunun her şeyin başlangıcı olduğunu bilmeden... © Tüm hakları saklıdır.