Farketmeden, anlamadan kendi içinde yok olan bir kız Cemre. Babası ona hiç babalık etmedi. Hep onu dövdü ve çocukluğunu elinden aldı. Ama abileri veya ikizi onu görmezden geldi. Ona yardım etmediler. İnsanlar her an acıdı ona. Bu yüzden ağlayamadı kimsenin önünde. İçinde büyük fırtınalar koparken içi ağlarken yok olmak isterken o insanlara iyi gözüktü onlarlayken güldü. Ama bu gülüşlerin adı SAHTE GÜLÜŞLER idi. ........ Acımasız bir babanın, sonradan çok pişman olan abiler ve bir ikizin hikayesi. Kalbi buza dönüşen bir kızın intikamı. Bu hikayeyi okurken eğer benim gibiyseniz yani haksızlığa ve birilerinin ezilmesine dayanamayan birisiyseniz ilk başlarda delirebilirsiniz. Ama sonra tam sizin istediğiniz sahneler gelecek meraklanmayın. Bu hikayeyi Yalnızlar ve dram severlere adıyorum. Çünkü bu hikayenin teması yalnızlık. Ve bazı yerlere ergence diyebilirsiniz ama lütfen hikayeyi o kısımlara göre yargılamayın.