kira martins, nu 17, werd in het lager en het middelbaar altijd uitgesloten. 1 jaar had ze een echte vriendin, in het 6de. ze gingen naar een verschillende school. bijde aan de andere kant van de stad, en dan moest haar bff ook nog eens verhuizen. alles gaat bergafwaarts. haar moeder krijgt kanker en haar vader heeft nooit tijd, hij is enkel bezig met zijn zaken.
enige oplossing; een internaat.
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷
'hou je bek' ik ren de trap op. Waarom ben ik niet enigs kind? Oké, een zusje of broertje mag wel. maar NIET klara!
" kira martins" roept mam. Ik draai mijn deur op slot.
" ik maak mijn huiswerk"
" ik ken je! naar buiten! nu!" tiert mam. ze is razend, gewoon geen geluid maken.
sorry, kan ik er wat aan doen dat ze na mij niet meer wist hoe ze een kind moest opvoeden!
" kira"
" wat pap? wacht, pap!"
" mag ik even binnen" ik draai de deur van het slot en laat hem binnen. hij gaat zitten op mijn bed.
" kira" begint hij " er is een reden dat je moeder de laatste tijd zo doet"
" is ze terug zwager ofzo van nog een lastpost van een zusje of broertje" zeg ik sarcastisch.
" nee, iets ergers"
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷