*‘Waarom Leonidas?’ Ik zag hoe hij moest slikken ‘I-ik moest… Ik wou… Ik wilde niet dat je dit moest zien,’ zei hij met gebroken stem. ‘Leon, ik snap je niet.’ ‘Ik bedoel. Ik ben echt gelukkig met jou, maar-’ hij zuchtte diep ‘Je hoeft me niet te zien huilen om mijn dode vriendinnetje,’ bij het woord ‘dode’ huiverde hij en ik kon me niet meer inhouden. Ik rende op hem af en sloeg mijn armen om hem heen. Eindelijk liet hij zijn tranen stromen en ik voelde hem tegen mijn lichaam aan snikkend uithalen. ‘Ze zou het zo willen,’ suste ik hem fluisterend. Het liefst was ik gaan schreeuwen dat ik het was waar hij nu al een maand iets mee had, maar dat kon niet. Dat mocht niet. Leonidas maakte zich iets los uit mijn omhelzing en keek me aan. Ik zag hoe de tranen, die over zijn wangen liepen rode sporen achterlieten op zijn perfecte gezicht. ‘Ja, dat was wat ze me duidelijk probeerde te maken voor ze stierf.’ Hij zette zijn tanden in zijn lip en wendden zijn ogen even naar de lucht. ‘Je lijkt zoveel op haar.’*
-------
Sterven hoort bij het bestaan van de mens. Iedereen sterft, sommige jonger dan andere.
De meeste sterfgevallen komen door de mens zelf: Ongelukken, Moorden, verkeerde moment en verkeerde plaats, drugs, alcohol, roken, gierigheid... Ik denk dat je hem zelf wel af kunt maken.
Er zijn echter ook sterfgevallen waar je zelf weinig aan kunt doen. Die met de oorzaak van een ziekte. Soms is de ziekte te voorkomen, maar soms word je van het ene op het andere moment getroffen door iets waar je niks aan kunt doen.
Bij mij is dat laatste geval van toepassing. Ik kwam er op vijftienjarige leeftijd achter dat ik geen zestien meer zou worden...
Doodsoorzaak: Anaplastische schildklierkanker.