Bir V Acısı

Herhangi bir gündü. her zamanki gibi kan arıyordum. Akşam fazla insan sokakta bulunmadığı için açlık çekiyordum. Ne yapmalıydım , mezarlıkta faremi avlamalıydım yoksa sabahı 'mı beklemeliydim. Güneş beni yaktığı için tek çare farelerdi. Karnımı doyurduktan sonra sabaha karşı uykuya daldım. Korkuyordum beni bu canavara çevirenlerden öcümü alıcaktım. Ama ne yazıkki onlar benden güçlülerdi. Tek çare saklanmaktı. Ama saklanmaktan bile korkuyodum.