Bir yaz günüydü.Sabahın güzeşiyle parlıyordu gökyüzü,ve o pencereyi açtı dışarıdaki mutlu insanlaradaha doğrusu neşeli çocuklara bakıyordu...............
O ise üzgündü , çaresizdi hayat onun için çok zordu ,10 yaşındaydı yürüyordu,düsünüyordu,fakat duygularını ifade edemiyordu arkadaşlarıyla iletişim bile kuramıyordu çünkü o engelliydi , okula gittiğinde sorularacevap vremiyordu.Annesi ve babası onun buhaline çok üzülüyordu.Doktorlar ümidim var ama çok az diyorlardı bu nedenle iyilesmek için hiççaba sarfetmek istemiyordu,hayat onun için gerçektende çok zordu.O sabah ağlamak geldi içinden ağladıda ama kimse onu duymadı duyamazlardıda .O gün babası büyük müjdeyi verdi "iyileşeceksin" dedi.Sevindi,sevindi bir an düşundü peki ya iyileşemzse ! En büyük hayali iyileşmek ve ismini pencereden haykırmaktı peki ya bu hayalini gerçekleştiremezse.O'da ismi gibi hayal kuruyordu evet ismi HAYAL'di. Gözlri renkliydi, saçları kumraldı.O, daha çok küçüktü.Varlıklı bir ailedeydi ama neye yararki