Zihnin Bulanık Mahzenleri

Geniş bir şekilde vücudunu saran polar hırkasını açtı ve karşısın da dikilen bedenime sardı. Elleri belimde ki yerini alınca hiç beklemeden parmaklarımı yüzüne sardım. Yeni kesilmiş pürüzsüz yüzü avuçlarımı ısıtıyordu. Botlarım botlarına dokunuyor, bu küçük temas bile içimi gıdıklıyordu.

Gözleri gözlerime değince yutkunmadan edemedim. Ah Aktekin Alp bey... Kalbimi yakıyorsunuz.

"Aysima?"

"Hım?" Masum ve kısık sesle verdiğim cevaba yüzünde beliren küçük gülüşle karşılık verdi. Uğruna ateş yaktığım gözleri dudaklarıma değince boğazımda ki yumru daha da çok büyümüştü sanki.

"Seni öpmek istiyorum." Naif ve yüreğime işleyen erkeksi tınısıyla sanki kalbim yok olmuştu. Bakışlarım dudaklarına kayınca yerinde hareket eden adem elması gülümsememe neden oldu.

"Ama benim boyum yetişmiyor ki?" Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı ve burnunu burnuma sürttü. Ve burnum da menekşeler büyüdü.

"Ayaklarının ucun da yüksel sen de." Alnımı çenesine dayadım ve küçük bir kıkırdama yolladım kulaklarına. Kafamı kaldırdım ve bana tarifini bilmediğim duygularla bakan gözlerine baktım. Çenesine bir öpücük kondurup ellerimi yanaklarından lsaçlarına çıkardım. Parmak uçlarımda hızlıca yükselip bana davet çıkaran dudaklarına dudaklarımı bastırdım.

Ve sanırım hayatımda hep yapmak istediğim şeyi yapmıştım.

Gülüşünden öpmüştüm.

***

AYSİMA SOYKAMER & AKTEKİN ALP DOĞAN