ithaf: Jessica Şimdi adamın yapması gereken küçük bir işi vardı. Geçmişine dönecekti ve hayatını mahveden o hatıraları bulup onları bir bir gün yüzüne çıkaracaktı. Kadın artık yoktu, hiç olmamıştı ya da adam ona doyamamıştı. "Birbirimizden güç alıyoruz ve biz birlikte varız," demişti kadın. Adamın kalbi artık delicesine attığı zamanlardaki ürkekliğini yitirmişti. Bir kalbin körelmesi için daha ne olması gerekebilirdi ki? Çok geç kaldığını biliyordu ve aklındaki planını tek tek uygulayacaktı. Bunu sevgilisi Jessica'ya borçluydu. "Asıl önemli olan geçmişle bağlarını koparmak değildi, geçmişi temizlemekti." Bir ruh başka nasıl huzura kavuşabilirdi ki?