MASUM NEFRET

"Korkmam mı gerekiyor?" dedim alaycı bir şekilde gülümseyip,elimdeki kokteyl'den bir yudum daha aldım ve gözlerine baktım.
"Korkman gerekiyor." gözlerindeki şehvet ve alay gitmişti,az önce bile soğuk bir duvar gibi görünen okyanus mavisi gözleri,şimdi kış gününde buz tutmuş heykeller kadar sertti,dudaklarındaki kıvrım gitmiş,yerine sert bir çizgi gelmişti. Ölüm gibi bakıyordu,beni almaya gelmiş,ve alana,bedenimi çürütüp ruhumu kurutana dek durmayacak gibi...