Yaz günü kahır yağar

Hüzünlü, kahır saçan bir yağmura tutuldum ve şemsiyem yok, şemsiye tutanım da yok. Pek bir hoş olan dünyada neredeyse herkes mutlu iken, mutsuz olan kısmın büyük çoğunluğunu ben oluşturuyordum, fakat neden böyle olduğu konusunda hiçbir fikrim dahi yok, ya da var ama ben onu da umursamıyorum. Işte bu benim umursamıyorum, hiçbir şeyi, hiç kimseyi, kendim de dâhil. Hayat beni görmezden geliyor olabilir mi? Ya da ben kendimi hayata yanlış tanıttmış olabilir miyim? Ikinci dünya savaşı sonrasında hayat zor mudur sizce? Evet, özellikle de yalnız bir kadınsanız ve evin ortasında sizi bir darağacı bekliyorsa. Öteki dünya ki öyle bir yer var ise, beni misâfir ağırlamak için dört dönüyor.