Kaptüs Çiçeğî

rüzgarlı bir gündü ellerin kapşonun içindeydi,akşam akşam dolaşıyordum kız başıma eve doğru yürüyordum camda beni bekleyen annemi gördüm
Annem: nerde kaldım kızım baban eve gelmeden hadi gir !
ben: tamam anne kapıyı aç

zile basmıstım annenin tedirgin bi hali vardı
anne: hadi kızım sofraya
ben : tamam anne yemek yerken evdeki kaptüs cicegine baktim
ben : (içimden) ne kadar güzel ömürlük bitki hiç bi şeye ihtiyacı yok ne annesine ne babasına oysaki benim elim Ayağım annem ve babam hala beni çocuk olarak görüyorlar
tam o sora da babam eve girer
babam: selam hanım ne yaptın yemek
annem: kuru fasulye pilav
babam : en sevdiğim
ben :ben doydum
anne: doymamışsındır 1 tabak bisey yedin
ben : doydum bari buna ben karar veriyim
anne : nasıl yani ?
ben : bu yaşıma kadar hep siz karıştınınız
anne: tamam kızım ne istersen o olacak ben kızımı kaybedemem
baba:gel sarıl bana
ben : ( ağlayarak) baba !
ve sarılırlar artık kıza kimse karışmaz
the end