KİMSESİZ

Hepimiz acı cekeriz.Hepimiz üzülürüz.Hepimiz güleriz.Hepimiz yanlış yaparız degil mi?Bunlar yasam denilen döngünün daim kuralları olsa gerek..

Ben Öykü...

Öykülere layık bir hayatım yok.Cunku ben degistim.Ben acının ta kendisi oldum.Ben üzüntünün,gülüslerin ta kendisiydim.Ben yanlıstım..

Kendime ait duvarlar ördüm hayatımda.Terk edilislerimi cizdim o duvarlara.

Bir adama actım kollarımı sadece.O adam siir gibiydi.Siirlere yer edemeyecek kadar serseri..Ama kendi bilmesede en güzel cümlelerin ithaf edilecegi kadar güzel.Onun her bakısında bir umudunuz olur sizi sevdigine dair..

O umutlar beni delirtmis oysa..

Ben bir zamanlar intihar edecek kadar caresiz ama ölemeyecek kadar korkaktım.

Cesur bir kız oldum.Cunku hastane köselerinde yalnızlıgı ogrendim..Karakolların soguk odalarinda hissizlestim..

Sonra deli bir kız olmusum iste..

Bütün hikayem budur..