Ölüm

Sağında duran genç kadının hissizleşmiş ruhunun yüzünü süslendirişine baktı genç kadın önce,

Daha sonra attığı her adımının arkasına sakladığı gerginliğini görebildiği, başka bir genç kadına,

Ağlamaktan şişmiş gözlerinin fark edilebilir olmasını engellemek adına verdiği uğraşın gözle görülebilir belirtilerine rağmen, başka bir genç kadının bu sonsuz kalabalığa sığan kahkası doldu kulaklarına.

Adımlarını hızlandırdı. Bu sefer bir çiftin umursamaz adımları doldu göz bebeklerine. Kenetlenmiş ellerinin arasından ikisininde sahte gülüşlerinin yüzlerindeki yerlerini almasını izledi genç kadın yavaşça.

Gözlerini kilitlediği o yerden çekti bir anda. Etrafındaki gereksiz kalabalığın yüzlerine yerleşmiş yalancı gülüşlerini inceledi bu sefer teker teker.
Binlerce bedenin nefes aldığı bu yerde, ruhunun, nefes alan bu bedenlerin maskelerinin arkasına saklanmış ruhlarının varlığının kimsesizliği altında ezildiğini hissetti genç kız.
Yapayalnızdı. Kimsesizdi.

Bağırsa, duyamazlardı sanki.
Yarattıkları maskelerinin, maskesi olan bu ruhlar.Ağlasa susturamazlardı...

Etrafında dolanan her ruh bir gölgeydi onun için. Varlığından emin olduğu kadar hiçliğinden de emindi.

O sırada genç kız yere yığıldı bedeninin kaldıramadığı anlamsız ağırlıkla.

Oysaki, söylemek istediği ancak ağırlıklarından korkup söyleyemedikleri dökülse dudaklarından, bu kimsesiz ruhu arınırdı taşımak zorunda kaldıklarının manevi ağırlığından.

Nefes alamadığını hissederken genç kadın, sadece ölümü umursayan birçok gölge etrafını sarmaya başlamıştı bile genç kadının bedeninin.

Ölüm, onu hatırlamaktan kaçınan bu kimsesiz bedenin sonu görünmeyen hayatının ayaklarına dolandı.

Ölüm kimsesiz bu kadının kayıp ruhunda sessizce dolandı.

Ve uğursuz sessizlik kadının kalp atışlarının eşsiz gürültüsünün