KAYIP RUHLAR KOROSU

Hayat, kimileri için kazanılması gereken bir savaştır. Süheyla için hayat, özgürce nefes alabilmek uğruna gösterdiği çabadan ibaretti. Ona dayatılan hayatı öfkeyle reddeden Süheyla, çocukluğunun hücresi saydığı Ender'den kaçarak tertemiz bir sayfa açmak istiyordu. Aldığı her nefesin hakkını hürriyetiyle verebilmek için bu uğurda kaybedeceklerini bilmeden uçtu Süheyla. Uçtu ve cılız bir ağacın dalına kondu.

~

"Böyle yaparak ölümü seçiyorsun sen!" dedi ölümcül bir sakinlikle. "Ama ölmene asla izin vermem. Asla. İstersen benden nefret et, tiksin. İstersen bir daha adımı anma, bana bakma. Nefes alman için yaptıklarıma iğrenerek bakacaksan durma, gözlerime benden nefret ederek bak. Yeter ki yaşa." Yeter ki yaşa. Ağzından dökülen kelimeler aramızdaki sessizliğin bir parçası haline geldi. Durdum. İkimiz de nefes nefeseydik.

"Birlikte yaşayabilirdik," diye fısıldadım eziyeti andıran dakikaları geride bırakmak isterken. "Eğer o adamların tarafını seçmeseydin."

~