Aynı şarkılarda ağladık, aynı gecelerde sabahladık, Aynı duraklarda bekledik, aynı yağmurlarda ıslandık, aynı günlere uyandık, aynı otobüslere bindik. Aynı yollardan geçtik, aynı filmleri izledik.. Aynı günlerde aramadık birbirimizi, telefonun ucunda, köşe başında, durakta.. Biz aynı şeyleri yaşadık, aynı şeyleri unutamadık.. Vesaire, vesaire, vesaire.. Biz bir dönem birlikte yaptığımız şeyleri ayrı ayrı yapmaya devam ettik, kısaca yaşamaya.. Yaşama yapışamamaya.. Bir süre sonra birlikte yapmayı hayal ettiğimiz, ama sadece hayal ettiğimiz her şeyi, yine aynı zamanlarda ayrı ayrı yaptık. Ben inat dedim. Sen gurur yaptın. Aşk'ın adı kaldı yalnızca, asılı, havada..
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."