Küçük bir çocuk gibi...

Kötü çocuklar, çoğu kızın favorisidir.
Kıskanan, emir veren, küfür eden, sigara içen kötü çocuklar.
Ama bu çocuk... Bu çocuk farklıydı işte diğerlerinden ve dahası, bu çocuk kötü bile değildi ki. Bu çocuk konuşmuyordu ve küçük bir çocuk gibiydi. Hareketleri, utanması, her şeyi küçük çocukları anımsatıyordu...
Korkak ve ürkekti, kendini korumayı bile beceremiyordu, işde tam o anda, bir kız geldi...

"Tamam."
Ağzımdan çıkan kelimenin geri dönüşü olmadığını bildiğim halde, dudaklarımın arasından çıkmasına izin vermiş olmam büyük bir cesaretti. Önemli bir karar.
Tüm hayatımı değiştirecek olan bir karar...

Asya, on sekiz yaşında kimsesiz bir kızdır. Bir kazada ünlü bir işadamına çarpmasının sonucunda bir anlaşma yaptı. Bu anlaşmaya göre o işadamının çocuğunu düzeltmesi gerekiyor. Bunun için çok fazla zamanı yok.
Ve asıl sorun burada başlıyor. Ya o çocuk içine kapalı, kimseyle konuşmayan, tek dert ortağı kulaklığı olan, umursamaz bir oğlan ise?

Peki, ya bu oğlanla ilgilenmek küçük bir çocukla ilgilenmekten daha zorsa?