Bir elma uzattı şeytan havva'ya. Havva uzanıp aldı onu hiç düşünmeden. Biraz daha sabretse, dağın arkasında çıkacak olan zenginlikleri bilmeden. "Tanrı,seni aç bıraktı ben ise karnını doyurdum" dedi şeytan. Havva hem elmasını yedi hem de kafa salladı. İçinde daha önce hiç bilmediği bir duyguyla. Tanrı onu bilmediği bu topraklarda bir başına bırakmıştı. Ancak havva yanılıyordu. Yorgun ayaklarıyla bir kaç adım daha attı, dağın başına geldiğinde gördüğüyle öylece kaldı. Oradaydı herşey meyveler ve su... Gözleri bir gölgeye takıldı.Biri vardı. Orada biri daha vardı. Kendi gibi biri.