21.Yüzyıl Prensesi ( Devam ediyor)

"Asia.." dedi, belinden tutarak zapt etmeye çalıştı hırçın kadına. Aslı, beline sarılmış kollardan kurtulmak için çırpınmaya başladığında, adamın hafifçe gülmesini duydu. Gözlerini esir alan öfkesi adamın ruhuna saplamak ve tüm öfkesinin irinini çıkarmak istiyordu.

" Bırak beni!" Aslı bedenine sarılmış kollardan kurtulmak için çaba sarf ederken, adamın erkeksi kokusunu duyumsadığında birkaç saniye afalladı. Ona bitmek bilmeyen öfkesi, kalbini acımadan paramparça ettiğinde başlamıştı.

" Gidemezsin, boşuna debelenme." dedi, bıkkınca. Kollarındaki kadın hayatı boyunca görüp görebileceği en inatçı kadın olabilirdi.

" Buradan gitmek zorundayım duydun mu? Ben buraya ait değilim!" Kimsenin cesaret edemeyeceği şekilde haykırdığında, adam gözlerini birkaç saniye kapatarak sakinleşmeye çalıştı.

Buradaki kadınlar bağırmayı bırak, ağzını açmaya cesaret bile edemezken bu kadın ona hangi hakla bağırdığını düşünmeden edemiyordu.

Dudaklarını genç kadının boynuna gömerek derin bir soluk aldı ve kulağına fısıldadı," Hangi zaman diliminden geldiğin umurumda değil Aisa! Seni bulduğum an buraya ait oldun."

"Anlamıyorsun, gitmem gerek! Beni anlıyor musun? Ailem orada tüm hayatım.." Aslı, onu arkadan zapt etmeye çalışan adama karşı koymayı bırakarak onu hissetmeye çalıştı.

"Artık ailende benim, tüm hayatında." dedi, dudaklarını boynundan çekerek genç kadını kendisine döndürürken devam etti." Sen artık bana aitsin.."