Tehlikeler tenimde toplanıyor, karanlığımın gölgesinde. Işıldayan benliğimin bilinmeyen karanlığı hapsediyor sinsice içine. Benliğim ıssız bir yokuşta sürükleniyor bugünde.
Aklımdan hiç gitmiyor, ağıtlarımın her gecesinde. Ölüm ve kalım arasında ki o ince çizgide hapsolmuş çarelerim. Yaşadığım olayların esrarengiz işlenişi. İçimi kıpırdatan nefesi, sessizce dokunduğunda kalbime, gecelerce bedenimdeki sızı hiç susmadı.
Titrek yüreğimin sustuğu her gün bir hançer olup gözlerime saplandı. Alev alev yanan gözleri sesiyle kalbimi deldi attı. Kaybolan ateşim, onun bedeninde canlandı. İnsanlar biliyor o ateşin nasıl can acıttığını ve her defasında karanlığa hakim olduğunu.
Kırık kalpler sessizliğinde
Ve uykusuz günlerin boğuşmasında
O bilmiyordu, karanlık onun aynasıydı...
-KAPAK TASARIMI BANA AİTTİR-
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024