Geçmişin Ayaz'ı

Gündüzlerin geceye gebe kaldığı günlerde, ilmek ilmek ruhlarına işlenen aşkları, beş yıl sonra tekrar alevlenirse ne olur? Peki o alev, Güzide'nin düğün gecesinde ateşlenirse?

Ayaz Güzide'yi gelinlik provasında gördüğü an akıl almayacak bir plan kurdu. Karısıyla tekrar evlenecekti!

"Yanında kalmayacağın bir kalbe sakın dokunma. Sen bir görümlük bahar dersin geride koskoca bir kış kalır."

"Sana neden diye soramıyorum bile. Haklı bir nedenin olamaz benim lügatımda. Neden biliyor musun?" Güzide'nin eğik olan başını kaldırdı Ayaz. Onun gözlerine bakarak devam etmek istiyordu. "Çünkü birbirini gerçekten seven iki insanın el ele sağ çıkamayacağı yangın yoktur. Biri yandıysa eğer, diğer taraf elini bırakmıştır." Güzide'nin tuttuğu çenesini bırakarak geriledi Ayaz.

"Ben var ya seni sevmem yıllarımı alsın istiyordum. Gerçekten de yıllarımı aldı, ama sana olan sevgim benden yıllarımı çaldı. Sen yanımdayken tüm sokaklarım denize çıkıyordu. Ama sen benden öyle bir gittin ki çıkmaz sokak oldu tüm sokaklarım. Ben artık sana bakarken dağılıyorum be kadın."

Güzide artık dayanamıyordu. "Yeter sus" diye bağırdı. Yere yığıldığında yeter diye hıçkırıyordu. Ayaz burukça gülümsedi. İşte şimdi soğuyacaktı yüreği. Güzide'nin her böyle yıkılışında biraz daha alacaktı aşka olan intikamını. Son sözlerini fısıldadı geceye Ayaz.

"Herkesin yolu layığına açık olurmuş. Senin de yolun benim Güzide. Ama artık eski ben değilim."