Ρεσιτάλ Ζωής

Και τότε την έριξε στα βαθιά. πολύ βαθιά. εκει που καμια ψυχη δεν φανταζοταν να παει. και της εμαθε ξανα απ την αρχη το πραγνατικο κολυμπι της ζωης. Της εμαθε εναν ξεχωριστο τρόπο να αναπνεει. Και ξανα και ξανα μεχρι να αναπνεύσει κανονικά. Να αναπνεύσει με τον σωστό τρόπο. κάθε βουτιά και μια ιστορία. Και ιστορίες ουυυ. Αρκετες. Που σιγα σιγα τις ξεχνουσε με εναν μαγικο τροπο.κολυμπησαν μαζι ατα βαθη της θλιψης.φανταστικο κι ομως πραγματικό. και τοτε την πηρε μαζι του και της εδειχνε ολους τους τοιχους που ειχε χτισει ο φοβος της. Ήταν τοιχοι καταμαυροι... Διχως αίσθημα ανθρωπιας. 'κοιτα να δεις ' της ειπε. και κατεστρεψε ολους εκεινους τους τοιχους. και υην ωρα που τα κατέστρεφε η κοπελα ενιωθε δυνατοτερη. απεκτησε την δυναμη της ψυχης. και οχιι. Δεν τελειωσε εδω! Την πηρε σε καινουργια περιοχή να φτιαξει καινουργιο σπιτι με καινουργιες ανθισμενες σκεψεις. σε ενα μακρινο μερος. οπου το χιονι ηταν τοσο ομορφο κ τοσο ξεκαθαρο οσο η ψυχη της. Κ εμπαινε ο κρυος αερας απ το παραθυρο τα πρωινα και η φωτια του τζακιου χορευε μαζι του και ηταν τοσο ερωτευμενη με τον κρυο αερα. μεσα σε μια ατμοσφαι