""Kendimi gözlerden akan yaşın tıkanıp akmadığı yere gelmiş gibi hissediyordum. Amaçsız, yalnız, duygusuz, kimsesiz... Hani olur da kendinizi bir çıkmazda hissedersiniz, biri gelir sizi kaldırır tam çıkışa getirir ama tam mutluluğa ulaşacakken sizi bırakıp gider. Yada küçükken ilk yüzmeyi öğrendiğiniz zamanlarda bazen yorulup boğulacak gibi olursunuz ya korkarsınız, bağırırsınız... Ama suyun altında olduğunuz için kimse sizi duymaz. Umudunuzu kaybetmişken biri gelip sizi kurtarır. Fakat işin garibi iyi olup olmadığınızı sormadan gider. Bu olaylar benzer bir şekilde yine karşıma çıkıyor ve beni sonu olmayan karanlığa sürüklüyordu. Küçükken hep mutluluk ne diye sorardım babama;""
"Mutluluk seni seven birisi olması. " derdi.
SENİ SEVEN BİRİNİN OLMASI...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."