Arsız Duygular - Ayda

sinemaktif.com

Ayda, ayaklarına düşen yapraklara bakarken yüzünde daha önce görülmemiş bir gülümseme peyda oldu. Sağına soluna bakarken, karamel renginde olan saçlarını kulağının arkasına doğru ittirdi. Kimsenin olmadığını gördüğü anda dizlerinin üzerine çöküp bir yaprağı tuttu. Kurumuş ve sarıya dönen rengiyle o kadar göz kamaştırıcıydı ki, Ayda nefesini tuttu. Bazı şeyler gerçekten kusursuz görünebiliyordu. Ama bu kadar kusursuz görünmesi için acı çekmesi gerekiyordu. Kuruması ve ağaçtan düşmesi gibi!

Arkasından gelen korna sesini duyduğunda korkuyla irkilip hızla doğruldu. Yolun hemen kenarında durmasına rağmen araba resmen boş sokakta hızla dibinden geçmişti. Bu ara sokakta, bir insanın böylesine hızlı araba kullanması normal miydi? Tüm hanımefendiliğini geride bırakıp "Hayvan!" diye bağırdığında, sanki onu bu tenha sokakta görebilirlermiş gibi ağzını kapadı!
Zengin bir ailenin hem tek çocuğu hem de göz bebeğiydi. Babası olduğu yere çok cefayla gelse de, annesi; zengin bir ailenin şımarık kızı olarak büyümüştü. Neyse ki, Ayda tüm özelliklerini babasından almıştı. Annesi gibi zarif olmak için küçüklüğünden beri türlü türlü hocalardan eğitim almış, kendisinden istendiği gibi de çok naif bir kadın olmuştu. Fakat tek sorunu, tamamen özgüven eksikliği yaşıyor oluşuydu. On sekiz yaşına kadar iğrenç diş telleri ve içi iltihap dolu sivilcelerle yaşamıştı. Bu süreçte en iyi özel okullara gitmiş, oradaki şımarık ve serseri tipli çocuklara katlanmak zorunda kalmıştı.

Yazımızın Devamını ve 2. Bölümü web sitemizde okuyabilirsiniz. https://sinemaktif.com

Yazar: Ömür Melek Çelik