Sensizliğin Gölgesinde (DÜZENLENİYOR)

Koşuyorum!

Heryer karanlık güneşin olmadığı yaparağın titremediği bir kuyuda gibiydim.

Etrafta tanıdık hiç birşey yoktu.
Korkutucu ağaçlar dışında.
Esrarengiz ve insanı üreperten bir hava hakimdi.

Baykuş ve kurt sesleri sakinleşmeme yardımcı olmuyor aksine beni daha da korkutuyordu.

Gökyüzünde tek bir yıldızın bile olmaması. gökyüzünü Karanlık siyah bulutlara saklamıştı.

Ay bile karanlıktı. Bu gece elyeldi.

Ağaçlar canlanmış gibi üzerime doğru geliyordu. Belki de tehlikelı gölgelerin oyunuydu bunlar.

İzlediğim hissi beni çıldırtıyor aynı zaman da tüketiyordu.

Var gücümle koşmaya başladım.

Nefes alış verişlerim hızlanmış vücudumda ki kan çekilmişti. Bacaklaımda daha fazla koşacak takat kalmamıştı.

Bir taşa takılıp yere düştüm.
Diz kapağımda bir yara açılmış ve acısı beni öldürür cinstendi.
Sert toprağa oturdum korkuyordum.

Ayağa kalkmak zorundaydım burda kalamazdım biraz daha burda oturursam kötü şeyler olabilir diye düşündüm..

Hızla ilerlemeye devam ediyordum. İleride bir hareketlilik gözüme çarpıtı. Oraya doğru gitmeye başladım. Toprak ayaklarımın altından kayıyor ve ben istesemde kalabalığa yaklaşamıyordum. Sonunda ulaştığımda yerde yatan biri duruyor , o anda kalbimden birşeyler kopuyor , gözlerimden süzülen yaşlara hakim olamıyordum.

Nedenini bilmeden ağlıyordum.
Gözlerimde ki yaşı durdurmaya çalıştım. Olmuyordu gözyaşlarım hakim olmuştu gözlerime bırakmıyordu.

Yerde ruhsuz bir beden gibi duran kişiye baktım.

Parçalanmış bir yüz vardı karşımda , yüzü yaralardan görünmesede yaralar yeşil ruhsuz gözleri saklayamıyordu .

Kalbim kendinden geçmişçesine çarpıyor ve beni nefessiz bırakıyordu.

Onu hissedebiliyordum .
@-mahbub kitap kapağımı tasarlayan mükemmel insan tesekkur ederim❤