İRİS ( Geçmişin gölgesinde )

Yüzümü yalayıp geçen rüzgar . Bedenimi titrettiği kadar kalbimi titretemiyor. Kalbim sanki kimsesiz bir mezar. Ne geleni var nede gideni.Önümde uzanan deniz kadar hırçın fakat bir okadarda durgun.Denizin üzerinde dans eden gece ve ay kadar da umursamaz.

Yaşamak yada ölmek değil korkum. Var oluşuma bir anlam verememek .Canımı bedenimden kanata kanata söküp alanları gözümü kırpmadan öldürememek.Yara bere içinde harap düşen ruhumun yaralarını saramamak . Her çırpınıştta gökyüzünden bir katman daha düşüp bataklığa saplanmak.Boğazımı yırtan çığlıklarımı kimseye duyuramamak. Korkuyorum işte kör kalplerinizden sağır vicdanınızdan.

Şu denize akıttığım korkularımı kim bilebilir ki ? Ayaklarımı sallandırdığım uçurumdan her gün kendimi boşluğa bıraktığımı. Kollarımı kaldırıp rüzgara defalarca sarıldığım gecelerin haddi hesabı yok.Bazen insanın bilinen yüzü bilinmeyenlerin gölgesidir. Hiçbir zaman arkasındaki gerçeği merak etmeyiz.Bende tam olarak o gölgelerin esiriyim.

*****
"Kanıyorsun karen . 7 yaşında küçücük bir kız çocuğu karşımda kurtulmak için göz yaşı döküyor. Bırak artık kendini söz veriyorum seni tutacağım."

"Çok yakında kanadığım kadar kanatacağım . Ruhumdan akan her damlanın bedelini ruhlarını önümde diz çöktürerek ödeteceğim. Kalbimden geriye bir parça kalmasa bile , Acıdan öleceğimi bilsem bile ödeteceğim.Buda benim sana sözüm olsun. "