Sevmekten ne zaman vazgeçmeli? Nedir vazgeçmenin eşiği?
Bir adam vardı, kalbinde buz kütlelerinden koca bir kale, kapıları sımsıkı kilitliydi, anahtarı bir intikam mezarına gömülü.
Bir kadın vardı ruhunda sen şakrak gülümsemelerin baloncuklar saçtığı, yanlış zamanda bir aşka düştü, yandı, kül oldu, aşık olduğu adamın yaralarını sarmak istedi, içindeki küçük çocuğun elini hiç bırakmamak...
Bir ateş vardı, intikam ateşi...
Gün gün harlanan, önüne kattığı herkesi yaktıkça yakan...
Tüm bunların arasında filizlenen bir aşk...
Peki bu aşıklar sağ çıkabilecek miydi bu amansız yangından?
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024