Karanlık Fırtına

Herkes içinde delidir. Herkes içinde psikopattır. Kimse fark etmez belki ama herkes aslında içinde bir yerlerde psikopatlık taşır. Bazıları katil olur, delirir, kahkaha atar, güler, gözü döner. Bazıları öldürür, sessizleşir, içine kapanır, gözü döner, ve belki de biz bilmesek bile ağlarlar. İnsan psikolojisi çok farklı işler. Kimin ne hissettiğini tam olarak kimse anlayamaz. Kimsenin ne yaşadığını kimse bilemez.

Belki ben bir mazoşistim
Belki ben bir sadistim
Belki ben bir sosyopatım
Belki de ben bir psikopatım.
Bunu nereden bilebilirsin ki......

Kimse asla göründüğü gibi değildir.
Bunu nerden bilebilirsin ki?
Kimse bilemez, anlayamaz.
Ama bazı durumlar mevcuttur.
"Dostluk" gibi
"Kardeşlik" gibi
"Aile" gibi
"Aşk" gibi
Eğer anlatmazsak kim bilebilir dememeliyiz bazen çünkü
Biz farkında olmadan kendimizi açtığımız insanlar vardır yanımızda
Onlar sayesinde ayakta olduğumuz anlar vardır bazen
Peki ya bu bağlar kırıldığında?
O zaman bizim neyimiz kalır?
Biz gerçekten "iyi" olur muyuz ki?
Sen ne düşünüyorsun?
Cidden "iyiyim" diyebilir misin?
Tabi ki de hayır. Çünkü biz zaten kimseye güvenmiyorduk ve farkında olmadan içimizi açtığımız kişiler bizi terk ettiğinde bizim neyimiz kalır ki?
Şuan bizi anlayan insanlar gittiyse bizim neyimiz kalır ki?
Biz cidden ayakta kalabilir miyiz?
Yoksa farkında olmadan delirebilir miyiz?
Bu mümkün.
Tekrar ayakta durmamız için delirmemiz tabiki de mümkün.
Tekrar yaşayabilmemiz için....
Bu tabiki de mümkün.

Bu benim karanlığım.
Bu benim hikayem
Ve bu benim acım.
Sakın unutmayın. Her hikaye mutlu sonla biter diye bir şart yok. Bu hikayede mutluluk söz konusu değil ve olamaz da. Burada acı var.
Acı sever misiniz?
Yaşatmayı mı yoksa tatmayı mı?
Hangisi?

Ben ikisi de diyorum...

Son kez bu benim hikayem. Acı yaşamaya hazır mısınız? Benimle birlikte...

O zaman gelin ve bana katılın....